Η εργασία

Αυτός ο ιστότοπος στοχεύει να είναι ένα ταξίδι στο χρόνο μου στο δικό μου Νέα Υόρκη, Από τα τέλη της δεκαετίας του '80 μέχρι σήμερα.

Έχω ήδη πάει στη Νέα Υόρκη για ένα ταξίδι ταξιδιού όταν ήμουν 17, αλλά μόλις είδα το Μανχάταν και λίγα άλλα.

Την πρώτη φορά που είδα το πραγματικό Νέα Υόρκη, μακριά από τα ψώνια της 5ης Λεωφόρου, Τα θέατρα του Broadway και οι δρόμοι με συμφόρηση που συχνάζουν από τους τουρίστες, ήταν το επόμενο έτος και ήμουν γοητευμένος και μαγεμένος από αυτήν την πόλη.

Όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατά αν δεν είχα γνωρίσει σε αυτό το ταξίδι τον Carlo Medori, στον οποίο οφείλω όλη μου την ευγνωμοσύνη που μου έδειξε την αληθινή ουσία της Πόλης. Με είχε μολύνει με την όρεξη του για τοιχογραφίες και σε λιγοταξιδεμένους δρόμους και συνοικίες γεμάτες ζωή. Η φιλία μας έχει ενισχυθεί με τον καιρό και καθώς έρχομαι στη Νέα Υόρκη δεν χάνω την ευκαιρία να τον δω και να με ενημερώσει για το τι συμβαίνει στην πόλη, κυρίως στην τέχνη, πολιτισμού και πολιτικούς τομείς.

Από τότε άρχισα να επιστρέφω Νέα Υόρκη τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, Για να φωτογραφίσετε τα murales, Για να δούμε αυτήν την πόλη σε συνεχή εξέλιξη.

Απλά μετακινήστε λίγο από το Μανχάταν για να βρεθείτε σε πολύ διαφορετικές γειτονιές, όπου μπορείτε να αναπνεύσετε μυρωδιές, Γεύσεις που προέρχονται από όλο τον κόσμο, Σαν να υπήρχαν πολλά μικρά μικροκόσμματα διαφορετικών πολιτισμών που ζούσαν σε μια μεγάλη κοινότητα.

Εξοπλισμένο με κάμερα, πάνινα παπούτσια και μια πρέζα περιπετειώδους πνεύματος, Έχω περπατήσει μίλια και μίλια κάθε μέρα, Κοιτάζοντας γειτονιές, δρόμοι, άνθρωποι, πρόσωπα και βαμμένα τοίχους που ήταν κατά κάποιο τρόπο εμβληματικά, ικανός να μου δώσει δονήσεις, τόσο με θετικό όσο και αρνητικό τρόπο.

Χρόνια ταξιδιού μου έδωσαν μεγάλη ικανοποίηση, Ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο; 11 Πριν από χρόνια εξέθεσα 40 Φωτογραφίες στην ατομική μου έκθεση στο Μιλάνο, Ιταλία, όπου γνώρισα τον άντρα μου!

Με ακολουθεί στα ταξίδια μου και είναι μια ιδιαίτερα πολύτιμη βοήθεια στην κατασκευή του χώρου στο σύνολό του; Πρέπει να τον ευχαριστήσω για την προσπάθεια που βάζει σε αυτό το βράδυ μετά τη νύχτα, Μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά.

Αυτό που βγήκε και είναι ορατό σε αυτόν τον ιστότοπο είναι το προσωπικό μου ταξίδι μέσα από το λαβύρινθο αυτής της πολύπλευρης πόλης, Είπε μέσω των Murales, που είναι αληθινή τέχνη.

Το σύνθημα “Το γκράφιτι είναι τέχνη, Όχι έγκλημα!” είναι μέσω και μέσω κατάλληλων.

Τοιχογραφίες “Πες μια ιστορία”, Ζωή, μερικές φορές σύντομο, Μερικές φορές, Είναι σημαντικά από τον πολιτισμό, Κοινωνικές και πολιτικές απόψεις.

Ο Murales λέει για τις ελπίδες, φόβος, εντάσεις, πολέμους σε πράξη και τελείωσαν, πρόβλημα ναρκωτικών, Αφήστε μια μνήμη αγνοουμένων, περισσότερο ή λιγότερο διάσημο. Είναι ένας τρόπος κατανόησης της πραγματικότητας, να κατανοήσουμε τα συναισθήματα και τις διαταραχές που υπάρχουν; Παρακολουθήστε όλα αυτά, νομίζω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό.

Με τα χρόνια η ζωή των murales αλλάζει δραματικά, πολύ. Ενώ πριν από λίγα χρόνια θα μπορούσατε να τρέξετε σε murales σε κάθε γειτονιά, Αυτή τη στιγμή όλα είναι σχεδόν εντελώς συγκεντρωμένα στο 5 Σημείο, σαν να υπήρχε ανάγκη “κοντά” Αυτή η τέχνη, να το περιορίσει σε μερικούς τοίχους. Είναι κρίμα γιατί αυτοί οι τοίχοι αντικατοπτρίζουν την ψυχή, τα βάσανα και τις ελπίδες μιας ολόκληρης χώρας.

Θυμηθείτε ότι υπήρχαν οι Murales από τους προϊστορικούς χρόνους, Όταν οι άνδρες επέστρεψαν τους τοίχους των σπηλαίων, να προειδοποιήσετε για κινδύνους ή να πείτε ιστορίες καθημερινής ζωής. Η ανάγκη να φύγετε απτά σημάδια υπήρχε πάντα, Είναι έμφυτο στα ανθρώπινα όντα. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Augusto Pinochet στη Χιλή, Οι άνθρωποι άφησαν σημάδια στους τοίχους, χρησιμοποιούνται ως κρυμμένα μηνύματα για να προστατευθούν από την καταστολή και τις μαζικές δολοφονίες (Σεπτέμβριος 11, 1973 να πορεία 11, 1990).

Και τώρα, Πηγαίνετε μαζί μου στο ταξίδι μου μέσω 20 ετών που θα συνεχιστεί, Επειδή η μνήμη δεν θα χαθεί ποτέ.

Σ 'αγαπώ, Νέα Υόρκη!