Het project

Deze site wil een reis door de tijd zijn in mijn New York, van eind jaren 80 tot vandaag.

Ik ben al in New York geweest voor een reisaward toen ik was 17, maar ik heb net Manhattan gezien en weinig anders.

De eerste keer dat ik de echte zag New York City, weg van 5th Avenue winkelen, Broadway-theaters en de drukke straten die door toeristen worden bezocht, was het volgende jaar en ik was gefascineerd en betoverd door deze stad.

Dit alles zou niet mogelijk zijn geweest als ik Carlo Medori . tijdens deze reis niet had ontmoet, aan wie ik al mijn dank verschuldigd ben voor het tonen van de ware essentie van de stad. Hij had me besmet met zijn voorliefde voor murales en op weinig bereisde straten en wijken vol leven. Onze vriendschap is in de loop van de tijd sterker geworden en nu ik naar New York City kom, laat ik geen kans voorbijgaan om hem te zien en hem mij te laten informeren over wat er in de stad gebeurt, meestal in de kunst, cultuur en politiek gebied.

Sindsdien begon ik terug te keren naar New York minstens een keer per jaar, om de murales te fotograferen, om naar deze stad in constante evolutie te kijken.

Verplaats gewoon een klein beetje van Manhattan om jezelf in heel verschillende buurten te vinden, waar je geuren kunt ademen, smaken komen van over de hele wereld, alsof er veel kleine microkosmos van verschillende culturen in één grote gemeenschap leven.

Uitgerust met een camera, sneakers en een snufje avontuurlijke geest, Ik heb elke dag mijlen en mijlen gelopen, buurten bekijken, straten, mensen, gezichten en geschilderde muren die in sommige opzichten emblematisch waren, in staat om mij trillingen te geven, zowel in positieve als negatieve zin.

Jaren van reizen hebben me veel voldoening gegeven, zelfs op persoonlijk vlak; 11 jaar geleden stelde ik bloot over 40 foto's in mijn solotentoonstelling in Milaan, Italië, waar ik mijn man heb ontmoet!

Hij volgt me op mijn reizen en hij is een bijzonder waardevol hulpmiddel bij de bouw van de site in zijn geheel; Ik moet hem bedanken voor de moeite die hij er nacht na nacht in steekt, na een lange dag op het werk.

Wat eruit kwam en zichtbaar is op deze site is mijn persoonlijke reis door het doolhof van deze veelzijdige stad, verteld door de murales, die ware kunst zijn?.

Het motto “Graffiti is een kunst, geen misdaad!” is door en door passend.

muurschilderingen “vertel een verhaal”, heb een leven, soms kort, soms lang, ze zijn belangrijk vanuit het culturele, sociale en politieke standpunten.

Murales vertellen over de hoop, angsten, spanningen, oorlogen in actie en klaar, drugsprobleem, laat een herinnering aan vermiste personen achter, min of meer beroemd. Ze zijn een manier om de werkelijkheid te begrijpen, om de gevoelens en de verstoringen die er zijn te begrijpen; houd dit allemaal bij vind ik enorm belangrijk.

Door de jaren heen is het leven van de murales drastisch veranderd, te. Terwijl je tot een paar jaar geleden in elke buurt murales kon tegenkomen, op dit moment is alles bijna volledig geconcentreerd op 5 Punt, alsof het nodig was “dichtbij” deze kunst, om het te beperken tot een paar muren. Het is jammer, want deze muren weerspiegelen de ziel, het lijden en de hoop van een heel land.

Vergeet niet dat murales al sinds de prehistorie bestaan, toen de mannen op grotmuren trokken, om te waarschuwen voor gevaren of om verhalen uit het dagelijks leven te vertellen. De noodzaak om tastbare sporen achter te laten heeft altijd bestaan, het is aangeboren in de mens. Zelfs tijdens de dictatuur van Augusto Pinochet in Chili, mensen hebben borden op de muren achtergelaten, gebruikt als verborgen berichten om zichzelf te beschermen tegen de repressie en massamoorden (september 11, 1973 marcheren 11, 1990).

En nu, ga met me mee op mijn 20-jarige reis die zal doorgaan, omdat de herinnering nooit verloren zou gaan.

ik houd van je, New York City!