Я нарадзіўся ў Мілане, Італія, у чэрвені 1971. З дзяцінства я пачаў рухацца па Італіі з-за працы бацькі. Упершыню я прыехаў у Нью-Ёрк на падарожную ўзнагароду 17, але я толькі што бачыў Манхэтэн і мала што іншае. Almost a year later I came again and I was fascinated and enchanted by this City.
Усё гэта было б немагчыма, калі б я не сустрэў у гэтай паездцы Карла Медоры, якому я абавязаны ўсёй сваёй удзячнасцю за тое, што ён паказаў мне сапраўдную сутнасць горада. Ён заразіў мяне сваім захапленнем мураламі і малалюднымі вуліцамі і кварталамі, поўнымі жыцця. З цягам часу наша сяброўства ўмацавалася, і калі я прыязджаю ў Нью-Ёрк, я не губляю магчымасці пабачыцца з ім і дазволіць яму інфармаваць мяне аб тым, што адбываецца ў горадзе, пераважна ў мастацтве, культуры і паліт.
Since now I’ve travelled a lot around the world but I just can not stay away from New York City for a long time, because I really feel a newyorker inside. That’s the only place I could call Home, the only City where I can enjoy and completely relax myself. It seem even my little baby girl loves to come there, so I’m so so happy! She has some mum’s DNA!
Now I’m working on this project and I have to thanks my husband Stefano for the effort he puts in the construction of the site in its entirety; I have to thank Giorgio Guglielmi, a great man that I knew some time ago and pressed me to go on working on this project; he’s a man I can always count on.
This project is in memory of my lovable father and a special woman and poetress as Delfina Provenzali, who had always believed in me.